Στην ερευνητική εργασία του επιτρόπου, η οποία αναφέρεται στις επιπτώσεις που είχε η εφαρμογή των μέτρων λιτότητας στα ανθρώπινα δικαιώματα, επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, ότι «από τις εθνικές αποφάσεις σχετικά με τα μέτρα λιτότητας και τα διεθνή πακέτα διάσωσης απουσιάζει η διαφάνεια, η συμμετοχή του κοινού και η δημοκρατική λογοδοσία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, επαχθείς όροι εμπόδισαν τις κυβερνήσεις στο να επενδύουν σε βασικά προγράμματα κοινωνικής προστασίας, υγείας και εκπαίδευσης».
«Όταν η ΕΕ, ως κεντρικός παράγοντας στην αντιμετώπιση της κρίσης, ελάμβανε αποφάσεις για την οικονομική διακυβέρνηση στα κράτη- μέλη και όταν η τρόικα έθετε όρους για τα πακέτα διάσωσης και δανειακές συμβάσεις, θα έπρεπε να είχαν λάβει καλύτερα υπόψη τους τις επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας πάνω στα ανθρώπινα δικαιώματα» υπογραμμίζει, χαρακτηριστικά, ο επίτροπος Μούιζνιεκς.