"Εμείς άλλον εχθρό δεν έχουμε παρά μονάχα κείνον που δε σέβεται τον Άνθρωπο?", απαγγέλλει από τηλεφώνου, στη διάρκεια της συνέντευξής του, στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Έλληνας ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός, Γεώργιος Παναγόπουλος . Και συνεχίζει: "Καταλαβαίνετε πόσο σύγχρονος είναι ο Γιάννης Ρίτσος στον 21ο αιώνα; Γι΄αυτό τον διαβάζουν σε όλο τον κόσμο και στη Ρωσία έχει ιδιαίτερη λατρεία".
Ο κ. Παναγόπουλος, ανέβασε, σε συνεργασία με τον Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού Μόσχας (ΚΕΠ), τη μουσικο -ποιητική παράσταση - αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο, με τίτλο: "Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει...".
Η παράσταση, που θα πραγματοποιηθεί για τέταρτη φόρα στη ρωσική πρωτεύουσα, στις 6 Μάρτιου, στο Οίκο -Μουσείο Νικολάι Γκόγκολ", συγκέντρωσε, ήδη, μεγάλο ενδιαφέρον των Ελλήνων και φιλελλήνων της Μόσχα. Ο Έλληνας ποιητής αγαπήθηκε πολύ στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και τον βράβευσαν το 1977, με το σημαντικότερο βραβείο "Λένιν". Στην ρωσική γλώσσα μεταφράστηκαν σχεδόν όλο τα έργα του.
- Γιατί τόση αγάπη στον Ρίτσο; μήπως για την πολιτική του πεποίθηση ως κομμουνιστή; ρωτάμε.
- 'Όχι μόνο! Ο Έλληνας ποιητής είναι αισιόδοξος και αγιάτρευτα ρομαντικός. Η αισιοδοξία του Ρίτσου βρίσκεται στο ξεπέρασμα του πόνου και των βασάνων, κάτι που εκφράζει την ιστορία και το χαρακτήρα του ρώσικου λαού. Γι΄ αυτό οι Ρώσοι τον νιώθουν και "δικό τους" ποιητή...
Ο Έλληνας ηθοποιός και σκηνοθέτης, είναι μόνιμος κάτοικος Μόσχας, από τη δεκαετία του 80, κατάγεται από την Ανδρίτσαινα της Πελοπόννησου και διηγείται: "Μετά την ολοκλήρωση των θεατρικών σπουδών μου στην Ελλάδα, πήγα στη Μόσχα με την συστατική επιστολή που υπογράφει ο ίδιος ο Γιάννης Ρίτσος - ο "Πατέρας μας" , της γενιάς του Πολυτεχνείου.
Στην ερώτηση "τί κρατάει ο ίδιος από το μεγάλο ποιητή, που τον είχε γνωρίσει προσωπικά", λέει: "Τον συνάντησα μόνο δυο φορές, αλλά σαν να τον ήξερα όλη τη ζωή μου γιατί εξέφραζε αυτά που ένοιωσα εγώ και ολόκληρή μου η γενιά για το ρου της ιστορίας και της ζωής, που για μας σήμαινε "αγώνας για τη δίκαιη κοινωνία".
